Boven is het stil? Van binnen is het leeg!

Gerbrand Bakker, Boven is het stil

Het is ondertussen alweer even geleden dat ik een boek van Gerbrand Bakker besprak; Juni. Ik weet me te herinneren dat ik er niet enthousiast over was. Sterker nog – lees ik nu – ik was van plan om nooit meer iets van hem te lezen. Toch hield ik het advies van amice Bart in m’n achterhoofd; dat hij echt wel goed spul geschreven had. Toen ik ‘Boven is het stil‘ dan ook in maart voor ‘niets’ in de winkel zag liggen, besloot ik om het toch maar te kopen.

Ik zeg niet dat ik er spijt van heb. Het gaat weer over de dood van een kind; dat tussen vader en (andere) zoon in komt te staan. Bakker maakt zijn verhaal nu wel af en dat doet hij krachtig. Heel langzaam komt een clou boven tafel die je echt laat begrijpen, waarom Helmer doet wat hij doet; waarom hij zijn vader zo hardvochtig behandelt en naar boven verhuist; waar het langzaam steeds stiller wordt. Ontroerend; dat wel. Ontluiserend; dat ook.

Met dat laatste is meteen ook veel gezegd over wat ik van het boek vindt. Dat zal ermee te maken hebben dat dit boek de zoveelste was in een rij van ‘De helleveeg’ (A.F.Th. van der Heijden), ‘In de ban van mijn vader’ (Sandro Veronesi) en ‘Dit zijn de namen’ (Tommy Wieringa). En wat me vooral opviel was dat ik er zelf een beetje depressief van werd. Als de dood van je broer je veertig jaar verwijderd laat zijn zonder dat je daarover een woord kunt wisselen met je vader… Als je moeder “een ongehoord lelijke vrouw” was… Als de knecht de enige was die ooit naar je omkeek… En als je dag in, dag uit voor je ezel en koeien moet zorgen, terwijl je eigenlijk niet eens weet of je dat wel echt wilde… Ik weet het niet… Ik weet wel dat de serie boeken met elkaar gemeen hadden dat het van binnen zo vreselijk leeg is en dat viel me pas op toen ik binnen 2 weken zoveel las. En daar werd ik dus een beetje depressief van en ik besloot de rest van de vakantie geen literatuur meer te lezen. Ik had weer gegeten en gedronken, zeg maar.

Dat is dus het resultaat van eeuwen ontheiliging en objectieve waarden en feiten… Dat het leeg en arm is geworden van binnen. Ik weet niet of dat eeuwen geleden anders was. Ik weet wel dat m’n hart schreeuwde om zin! Misschien was dat wel wat me rijp maakte voor de gerechtigheid die loont; voor het Koninkrijk van gerechtigheid, vrede en vreugde (Mattheus 6 en Romeinen 14). Al die leegte deed me verlangen naar meer; naar een Vader die weet wat ik nodig heb.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.