Doeschka Meijsing – Over de Liefde

Eigenlijk valt er over dit boek niet veel meer te vertellen dan dat het een onderhoudend boek is en lekker wegleest. Literair gezien klopt het allemaal en qua virtuositeit merk je dat je hier te maken hebt met een goede schrijver. Maar om nou te zeggen dat het verhaal je verpletterd achterlaat? Nee, het was niet meer dan prima zo. Goed genoeg, zeg maar, maar niet indrukwekkend.

Vrouw blijft na 1 verpletterende verliefdheid en 3 grote liefdes gebroken achter op het toneel. Er worden wat snerende opmerkingen gemaakt over de lesbische liefde (want ja, een voorheen lesbische, dat kom je niet iedere dag tegen; zeker niet als die zich heeft laten verleiden door een verlepte en afgedankte man). Kortom het is allemaal een beetje een triest verhaal en het eindigt allemaal erg teleurstellend (niet als boek, maar voor de hoofdpersoon).

Toch ben ik benieuwd wat zo’n vrouw nou te melden heeft op een TU Delft, als ze daar over een paar weken als gastschrijver figureert. Vorig jaar maakte Van der Heijden in die rol toch echt indruk op me. Dat deed hij toen als mens, omdat – toen de techniek ons in de steek liet – hij ordinair en ongezouten boos werd. Maar ik herkende veel in zijn houding, toen hij met een zekere vorm van gêne keek naar zijn eigen werk. Wat zal Doeschka voor ons in petto hebben?