Marcel Möring – Het beloofde leven

Na Dis had ik eigenlijk besloten dat het genoeg was; geen Marcel Möring meer! Maar toen ik dit boekje zag liggen, was ik dat voornemen alweer vergeten en dacht ik eigenlijk meer aan Mendels erfenis, In Babylon en aan Het grote verlangen. Dis was met sex aan elkaar geleuterd en ook in In Babylon zat de sex op het randje. Maar Möring blijft een schrijver van grote klasse en dat haalde me uiteindelijk over om dit boekje dan toch maar te kopen.

Hoewel Het beloofde leven door de hoofdpersonen is gekoppeld aan Dis (zoals Van der Heijden dat doet met zijn Homo Duplex of De tandeloze tijd) heeft het in niets weg van dit vreselijke boek. Het verhaal gaat over een moeder die de banden met haar zoon Marcus vrijwel verbreekt en 7 jaar later in Israël overlijdt. Waarom is zij toen vertrokken naar Israël? Waarom heeft zij hem nooit verteld wie zijn vader is en vluchtte zij toen hij daar tijdens hun laatste ontmoeting gekscherend over begon?

Het boekje gaat over de zoektocht van een wees nadat zijn moeder is overleden. Is hij eigenlijk wel wees? Sporen wijzen naar een vader die niet meer leeft. Maar is dat wel zijn vader? En – nog belangrijker: wil hij het eigenlijk wel weten; wie zijn vader is? Het boekje lijkt heel even te eindigen in de psychologische prietpraat die de Nederlandse literatuur soms zo eigen lijkt te zijn, maar gelukkig neemt hij een besluit: “… er komt een moment in het leven van een man waarop hij zich kan voorstellen dat zijn bewustzijn, zijn geest, net zo goed in een ander lichaam kan huizen. Er komt waarschijnlijk ook een moment waarop de man die zich zoiets kan voorstellen dat aanvaardt.”

Zijn moeder heeft het hem nooit verteld en de losse eindjes leiden nergens toe; in ieder geval niet naar zijn vader. Hij geeft het op en zoekt naar zingeving buiten vader en moeder. Eerlijk gezegd ben ik – na dit boekje zonder sex – toch nieuwsgierig geworden naar de voltooiing van wat door de uitgever van Möring als een trilogie wordt aangekondigd na het eerste deel Dis.

Alsjeblieft Marcel, mag het met wat minder sex (zonder mag ook; in ieder geval niet zo buitenproportioneel veel en expliciet als in Dis)? Ik was enthousiast over je literatuur, maar zag het verschil tussen Dis en porno niet meer. Jij hebt Levinas toch ook gelezen (lees ik tenminste in je Het grote verlangen)? Dan weet je toch net zo goed als ik dat zingeving niet begint bij sex (als bevrediging), maar eindigt in sexualiteit (als een mooie zoektocht naar nooit vervuld verlangen, omdat het oneindig is)?

Marcel, mag ik je nog één advies geven voor je de aangekondigde trilogie voltooit? Sla Levinas er nog eens op na!