Jakobus 1

Woensdag was ik een dagje vrij en las ik in de Openbare Bibliotheek van Den Haag onderuitgezakt in een lekkere stoel het boek Jakobus. Gisteren deed ik dat opnieuw op een bankje aan de Bernisse. Beide keren werd ik getroffen door het volgende stukje: “22 Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen. 23 Want wie de boodschap hoort maar er niets mee doet, is net als iemand die het gezicht waarmee hij is geboren in de spiegel bekijkt: 24 hij ziet zichzelf, maar zodra hij wegloopt is hij vergeten hoe hij eruitzag.”

Ik heb wat moeite om me Jakobus eigen te maken. De verhaallijn heb ik nog niet ontdekt en de boodschap is me behoudens een paar ethische richtlijnen nog niet helemaal helder. Maar na het hierboven geciteerde stukje uit Jakobus heb ik me twee keer afgevraagd hoe dat zat. Ik zie mezelf meer dan eens per dag in een spiegel; in het voorbijgaan of om m’n uiterlijk weer wat toonbaar te maken. Ik probeerde het op verschillende manieren, maar wat me nog nooit was opgevallen: ik kreeg het inderdaad niet voor elkaar om m’n gezicht voor te stellen, zoals ik het elke dag wel in de spiegel zie. Leuke eye opener dus!

Afgezien van het beeld is deze boodschap natuurlijk niet nieuw. De Bijbel zit vol met deze boodschap. Toch geeft het na bovenstaand experiment wel te denken.