Mutemath – Armistice

Hoewel de toon van hun teksten nogal negatief klinkt, maken deze heren toch muziek die boeit. Maar na nog geen week luisteren (de plaat lag vanaf vorige week donderdag in Amerika in de schappen; dinsdag via Amazon thuisgestuurd), heb ik niet het gevoel dat Armistice opvallende nummers bevat. Ik ontdekte Mutemath (toen nog Mute Math) destijds op een verzamelaar (‘Music U Believe’). Ongemerkt transformeerde ik tijdens het nummer ‘Peculiar People’ naar een gevaar op de snelweg; zonder dat ik er natuurlijk erg in had. Prachtig, swingend en met een mooie boodschap was dat nummer.

Die impliciet christelijke boodschap mis ik een beetje op deze plaat. De boodschap is er na ‘Peculiar People’ niet positiever op geworden. Bij het nummer ‘Backfire’ lijkt er iets van door te klinken, maar het klinkt wat dof (tekstueel) van onder het stof van een algemeen negatief gevoel dat ook in de andere teksten doorklinkt:

There goes another one of our sure fired plans
That backfired again
We try to think it through the best that we can
I bet it’s gonna backfire again

Take what is given you
How does that sound
Everything is all thought through and fool proof
Now watch it all crumble down and down again

Het is wel herkenbaar. Ontegenzeglijk. Tenminste: voor mij wel. Het heeft ook iets van de boodschap die ik oppikte uit ‘Wachten op Peter’ van Elizabeth Musser (zie mijn blog over dat boek). Wees nou eens tevreden met wat je hebt (, Karel J.)! Al dat geplan en ge-efficiënt! Soms wordt ik daar ook moe van, maar al dat gewerk levert toch soms ook prachtige dingen op en dat lees ik niet terug in deze tekst.

Dat geldt ook een beetje voor het nummer ‘Lost Year’. Liefdesverdriet is heftig; vertel mij wat! Maar het tegenovergestelde ‘Electrify’ is weer zo plat en nietszeggend. Kortom: de teksten zouden van iedereen kunnen zijn en steken niet boven het maaiveld uit. Broeders van Mutemath, ‘Take what is given you’ en geniet er toch eens van!

Na de EP ‘Spotlight’ (die in mei als voorproefje van Armistice werd gepresenteerd) had ik net iets meer verwacht van Mutemath. De instrumental ‘Earlylight’ zit strak in elkaar en zowel ‘Spotlight (album version)’ als ‘Spotlight (son lux remix)’, met – net als in ‘Earlylight’ – het ‘hummende’ koortje op de achtergrond, beloofden veel moois. Ik vind de EP persoonlijk beter dan het album (wel tekort natuurlijk). Wat mij betreft (maar daar denken de heren van Mutemath blijkbaar anders over) had ‘Earlylight’ er eigenlijk ook op moeten staan. Hoewel Spotlight ook weer zo’n negatieve tekst heeft (‘Because everyone would rather watch you fall / We’re all in trouble, and we all are, yeah we all are // Just take a fall / You’re one of us / The spotlight is on // Now you’re one of us’). het klinkt allemaal zo jaloers. Is ‘The late night show’ van Letterman dan nog steeds niet goed genoeg voor Mutemath?

Of begrijp ik de boodschap verkeerd en vallen ze diep in hun hart eigenlijk liever buiten de spotlights; om gewoon mooie muziek zonder bombarie te kunnen maken? Van mij mogen ze!