Geert Kimpen & Christine Pannebakker – Het liefdesdagboek

In eerste instantie vond ik het allemaal niet zo de moeite waard; dit dagboek. Sterker nog: Ik ben niet zo geïnteresseerd in wat mensen allemaal aan sex beleven of niet (met alle details erop en eran). Bah.

Toch kreeg ik na lezing van de ‘Tien Geboden’ van Arjan Visser in Trouw van afgelopen zaterdag 19 juni 2010 (een interview met Geert Kimpen) een iets ander beeld. Onder het kopje ‘Hebt uw ouders lief’ doet Geert uit de doeken hoe de relatie met zijn ouders langzaam verkoelde, nadat hij het huis verliet. Hij was een nakomertje en werd gevoed. Zoiets? In zijn groei naar volwassenheid werd hij echter gehinderd door zijn ouders die zijn vorderingen uiterst kritisch volgden en die vooral de mislukkingen benadrukten of wilden zien.

Dat kan een mens in een lastig parket brengen. Vluchtend uit die benauwenis kom je soms tot stappen waar je later spijt van krijgt. Met die spijt over gedane zaken die geen keer meer nemen komt er toch nog een goed einde aan dit boek. Maar wat mij betreft had Geert de dagboeknotities van hem en zijn vriendin/vrouw nog eens zeer kritisch onder de loupe moeten nemen alvorens ze te publiceren. Dagboeknotities geven misschien een rauwe beleving weer, maar zijn vooral bedoeld voor de schrijver zelf. In dit geval zijn ze niet 1:1 geschikt voor een breed lezerspubliek.

En dat verbaast me, want in het interview met Arjan Visser doet Geert een interessant en boeiend verhaal uit de doeken. Geert, mag ik je uitdagen? Begin dit dagboek eens opnieuw (misschien wel samen met Christine), maar nu met de lezer in je achterhoofd. Meng dit verhaal eens met de interessante achtergrond van het vader- en moedercomplex. Ik ben ervan overtuigd dat jij van dat explosieve mengsel echt iets moois zou kunnen maken. Maar neem afstand van jezelf en neem mij als lezer eens in je achterhoofd.

Het is dat ze ‘niets’ kosten, die boekjes in de serie ‘Schrijvers van naam’. Maar ik begin er langzamerhand aan te twijfelen of het ooit nog de moeite van het lezen waard zal worden (met als ontroerende uitzondering Ode aan mijn hond van Tessa de Loo).