Gerbrand Bakker over de dood van een kind
Ik ben er weer ingetrapt; in de dikke stapels boeken van die ene schrijver bij de boekhandel. En ik dacht: laat ik het maar weer eens proberen.
Aanvankelijk bleef het boek veelbelovend. Ik hou wel van verhalen, waarin de clou pas langzaam zichtbaar wordt. Er hangt een broeierige spanning op de boerderij, waar Dieke van 5, haar vader en moeder en haar opa en oma leven. Oma heeft zich op de zolder verschanst en wil met niemand praten. Dieke is daar maar wat blij mee, want ze heeft het niet zo op haar oma.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van heel veel mensen. Erg leuk is gevonden dat in het ene hoofdstuk een straaljager overvliegt die in een volgend hoofdstuk opnieuw overvliegt. Oh, denk je dan, dat is grappig; die is net ook al overgevlogen; blijkbaar onderweg van de boerderij (eerdere hoofdstuk) naar het dorp (volgende hoofdstuk).
Maar met de diepte van het verhaal wil het niet zo vlotten. Je leert de personen in het verhaal nauwelijks kennen; die worden alleen gebruikt als voertuig voor het verhaal; meer niet. En toen één van de vertellers een voor de hand liggende sexuele fantasie had over een neger in het dorp, haakte ik helemaal af.
Daarna komt het niet meer goed met het verhaal. Hoewel het Bakker aardig lukt om de spanning op te voeren (want er gebeurt natuurlijk wel iets in het verhaal), is hij niet in staat om die spanning in het tweede deel van het boek erin te houden. In die tweede helft fladdert het verhaal alle kanten op en wordt alles niet meer netjes aan elkaar gelijmd; alsof je een muziekdoosje te ver hebt opgewonden en de muziek niet begint te spelen, omdat de veer kapot gesprongen is.
Voor mij geen Gerbrand Bakker meer. Hoewel het hem in de pro- en epiloog aardig lukt om de persoon van Koningin Juliana – die het dorp van Dieke in de jaren ’70 ooit bezocht – uit te diepen (waarom zij wel en de rest niet?), heeft Bakker een leuk verhaal geschreven dat hij niet echt afmaakt. Jammer.
Ik ga snel weer verder met de nieuwste van A.F.Th. van der Heijden; ‘Tonio‘. Daarin gaat het ook over de dood van een kind; zijn eigen kind. Dat is pas een schrijver!
Vorig bericht
Volgend bericht
Hallo Karel,
Ik lees je blog graag! Even een opmerking: Juni heb ik (nog) niet gelezen, maar alleen al omwille van ‘Boven is het stil’ is je laatste opmerking (‘Dat is pas een schrijver!’) niet terecht naar mijn mening.
Overigens, ik kan me herinneren dat je Dis van Marcel Möring te pornografisch etc. vond. Ook hier haak je er op af. De meest pornografische pulp passage die ik gelezen heb dit jaar was afkomstig van AFTH (advocaat van de hanen)…
Bart,
Een beetje jammer dat ik dan toch niet ben begonnen met ‘Boven is het stil’. Wat jij zegt, hebben meer mensen me verteld. Ik twijfelde nog, maar heb dus blijkbaar de verkeerde keuze gemaakt.
Geweldig – trouwens – om te weten dat je m’n blog graag leest. De eerste keren dat er iemand op m’n blog reageerde, was ik totaal verrast. Nu maak je me nog steeds heel blij met zo’n opmerking 🙂
Echter over A.F.Th.. Ik heb natuurlijk ‘Advocaat van de hanen’ weer niet gelezen… Ik las ‘Vallende ouders’ en ‘Schervengericht’ en nog wat ander klein spul. Ik kan dus helaas niet beoordelen of je gelijk hebt of niet. Maar waar ik bij Möring over struikelde, dat was niet de porno an sich, maar meer dat het bijna elke pagina wel passeerde. In ‘Babylon’ was het ook al nadrukkelijk aanwezig, maar overschaduwde het niet verhaal en stijl (bleef er dus nog te genieten over). En waar ik bij Bakker over struikelde was ook niet de porno, maar de voor de hand liggende fantasie die iedereen wel had kunnen verzinnen. Als het dan toch moet, maak het dan in ieder geval verrassend.
Dus. Ik lees een boek onder andere om te kunnen struikelen over verrassende en originele verhalen en ideeën. Die vond ik bij Bakker maar mondjesmaat en dat stelde mij teleur. Wellicht struikel ik nog eens over een stapel van zijn boeken en lees ik alsnog ‘Boven is het stil’. Ik laat me graag verrassen…