Waar de wegen uit Petit et Grand Bérou samenkomen

Toen ik tijdens mijn zesde etappe onderweg naar Santiago vanaf Grand Bérou aankwam bij deze splitsing van wegen en een foto maakte, begon ik een gedicht te denken dat ik ondertussen op ‘papier’ heb gezet. Hier nog één keer de foto en daarna het gedicht.

Christus heeft er Zijn rug naar toe gekeerd.
Zowel de smalle weg vanaf Petit Bérou
Als de brede weg vanaf Grand Bérou
Laat Hij al jaren aan zich voorbijgaan.
Zijn blik gericht op een andere, verdere horizon.

Toen ik Hem passeerde, hoefde ook ik niet meer te kiezen
tussen kleine zieligheid en grote dromen.
Want dit beeld trof me,
toen ik een blik over mijn schouder wierp
met mijn gedachten al bij open verten.

Voor me lagen de mogelijkheden open
Naar Koninkrijk en wilde heiligheid.
Onderweg naar God en mensen
Om goed te doen
En dan pas te eten.

Onbereikbare idealen had ik nagestreefd
Die sneefden in overspannenheid.
Andere mensen en God waren er het slachtoffer van;
Van mijn falen
En ik dacht dat het daarbij blijven zou.

Maar nu ik ook dit jaar weer langs Christus liep,
Aan zijn kruis genageld,
Besefte ik dat het achter me lag.
Dat ik niet meer hoefde kiezen,
Maar mocht zien wat voorhanden was.

Waar Christus staat, komen wegen samen;
Tenminste: als ik positie kies vanaf Zijn kruis.
Mensen onderweg die elkaar daar ontmoeten
Doen recht en helpen.
Ze komen thuis.