Advent en hoop

Advent en hoop horen bij elkaar, want met de geboorte van Jezus is er licht door de duisternis heen gebroken. Het is licht! Tom Wright schreef daar een mooi boek over: Verrast door hoop (als je verder wilt lezen: https://www.lelij.com/2014/04/verrast-door-hoop-deel-i/).

Advent en hoop breken door de duisternis heen naar het licht, maar je moet daar wel doorheen willen kijken. Het is net als na Kerst; als je in januari ook niet direct ziet dat het elke dag een klein beetje lichter wordt. En natuurlijk zou het een understatement zijn; als we zeggen dat Jezus bij zijn geboorte iets nieuws begonnen is. Dan zou het nog kunnen mislukken allemaal. Nee! Jezus heeft op die dag Zijn Koninkrijk op aarde gevestigd. Dat Koninkrijk is er en gaat nooit meer weg! We mogen er naar verlangen dat daar tijdens Advent nieuw licht op valt en we mogen eraan bijdragen dat dat licht ook in de levens van andere mensen binnendringt; die nu nog in donkerte leven (Matteüs 4:12-17).

Ik heb nooit zoveel met Kerstmis gehad. Zo’n nietszeggende boom midden in je kamer en vooral verplichtingen en weinig tot je recht komen. Met Advent daarentegen heb ik wel wat. Want waar we met kerst door de bomen Jezus niet meer zien, vraagt advent uitdrukkelijk aandacht voor de komst van Jezus; voor de God die mens werd. Zo leefde dat in mijn hoofd, maar ik denk dat ik dat nog nergens op ‘papier’ geschreven heb. Toen iemand in onze gemeente vroeg of ik de overdenkingen voor een advent kalender wilde schrijven, hoefde ik daar dus niet lang over na te denken. Zie hierboven (en in een vorige blog op 6 december 2020 en en een latere blog op 20 december 2020) het resultaat.