Adventus 2020

Het Latijnse Adventus betekent letterlijk komst; de komst van Jezus in de kribbe, maar ook Zijn komst waar we nog steeds naar verlangen. Maranatha (1 Korintiërs 16 : 21 – 24)!

Tijdens Adventus wordt het elke dag een beetje donkerder. Maar door die donkerte heen durven we vooruit te kijken naar Kerst. Want we geloven dat het na Kerst – nog steeds, als je het wilt zien – elke dag een beetje lichter wordt. Daarmee is Advent het feest van hoop.

Maar is dat wel zo? Want je zou er toch moedeloos van worden als je kijkt naar wat er allemaal gebeurt; van Corona tot eenzaamheid en moord? Je zou er toch cynisch van worden! De schepping (met ons erbij) ziet er – niet voor niets – reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn; te beginnen bij de zoon van God. De schepping heeft hoop gekregen (lezen we in Romeinen 8 : 18 – 27), omdat ze hoopt op bevrijding.

Ik heb nooit zoveel met Kerstmis gehad. Zo’n nietszeggende boom midden in je kamer en vooral verplichtingen en weinig tot je recht komen. Met Advent daarentegen heb ik wel wat. Want waar we met kerst door de bomen Jezus niet meer zien, vraagt advent uitdrukkelijk aandacht voor de komst van Jezus; voor de God die mens werd. Zo leefde dat in mijn hoofd, maar ik denk dat ik dat nog nergens op ‘papier’ geschreven heb. Toen iemand in onze gemeente vroeg of ik de overdenkingen voor een advent kalender wilde schrijven, hoefde ik daar dus niet lang over na te denken. Zie hierboven (en in latere blogs op 13 en 20 december 2020) het resultaat.