Terug in de tijd

8 mei 2022 vertrok ik vroeg in de morgen vanuit Taizé naar Cluny. Het klooster had me de stilte en rust gebracht waar ik van droomde. Maar aan alle goede dingen komt een eind en ik wandelde weer verder op mijn Camino. Onderweg bedacht ik me nog dat voetje voor half voetje omhoog genoeg was. Toch heb ik Cluny dat jaar niet echt meer gezien omdat ik letterlijk moest rennen om de bus van 10:56u (de tijd was weer terug bij af) te kunnen halen.

Dit jaar kreeg ik eindelijk de gelegenheid om het stadje echt te verkennen. Omdat ik al in Parijs was, hoefde ik me niet meer te haasten die dag en kreeg ik alle ruimte om Cluny nu in alle rust tot me door te laten dringen. Slenterend door het stadje ontstonden de eerste woorden voor het onderstaande gedicht; dat ik 6 mei 2023 voltooide.

Cluny: Terug in de tijd

Even terug naar vorig jaar; naar Cluny,
Toen de bus niet op mij zou wachten
En ik, haastig, aan de ouderdom voorbij
De verbinding miste met de stad.

Dit jaar was het anders 
En zou alles anders zijn.
Nu slenterde ik door het zelfde Cluny
En voelde ik wat ik eerder had gemist.

Alles veranderde deze week
Minuten werden kilometers
En als ik omhoog klom
Werden het steile meters.

Een dag werd een brood met Comté
Waar ik het heerlijk mee moest doen
En seconden verloren hun betekenis,
Omdat ik leefde in het moment.

Vorig jaar werd twee jaar geleden
Toen ik de Loire weer overstak
Gek eigenlijk: die smalle Loire voor Roanne,
Maar ik was zijn stroom richting bron gevolgd.

Terug in de tijd maakte hoop bij me wakker
Want wat ik ook denk of voel bij gisteren:
De onthaaste tijd van vandaag
Breekt morgen door als genadetijd.