Tijd in Charlieu

Op 5 mei 2023 nam ik – onderweg van Cluny naar Roanne – een rustdag in Charlieu. Na een bezoek aan ‘Les Musées de Charlieu’ – waar o.a. prachtig werk van Blanche en Christian-Henri Roullier werd tentoongesteld – nam ik de tijd om een gedicht aan het papier ’toe te vertrouwen’. De dagen ervoor was de rust ingedaald en veranderde de beleving van tijd. De dag ervoor had onderstaand gedicht z’n grove contouren al gekregen in mijn hoofd. Nu had ik alle tijd om het te vormen tot wat het nu is geworden:

Wat is dat toch met tijd
Dat het stil kan staan
Maar toch niet helemaal
Omdat de wereld verder gaat?

Als je wandelend of werkend
In je eigen ritme
Leeft in het moment
En geen hoge verwachting hebt…

Als haast onthaast is
En de tijd je omarmt
Maar toch niet helemaal,
Omdat de wereld verder gaat…

Als je leeft vanuit jezelf
En tijd je omhult,
Er verbinding groeit
Met God, alles en iedereen…

Dan wordt het een wedstrijd
Wie wie ontmoet
En als eerste groet
Omdat de ander Ander wordt.

Dan verliest tijd z’n oude mening
Van overvallen voelen,
Want in onthaasttijd kun je leven
En gebeurt het.

Maar wat gebeurd is, Is gebeurd.
Terugkijkend vloog de tijd.
Niet meer terug te draaien,
Bedacht ik me in dit moment.

Bevrijdend gebeuren toch: die tijd!