Wm Paul Young – The Shack

Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik ben onder de indruk van dit boek. Hoewel de uitwerking af en toe te wensen overlaat (en soms te opvallend een betoog in een verhaal wordt), is het idee schitterend. Het verhaal begint met een briefje van God (hù?). Maar al heel snel zit je in een alledaags verhaal over een vader die er met z’n kinderen een weekend op uittrekt. Iets te sterk voel je dat dat niet goed af zal lopen, maar als het mis gaat…. Killing. Vanaf dat moment past je natuurlijke reactie bij de loop van het boek: afgrijselijk! Dat wens je je ergste vijand nog niet toe.

En in die situatie van ‘Great Sadness’ krijgt Mack z’n briefje van God. Als het briefje van een ander zou komen, zou je het als een sick joke af kunnen schrijven. Wie zou hem willen kwetsen? Of is ‘Papa’ dan toch God? Hij besluit om op de uitnodiging in te gaan en vertrekt alleen naar de plek waar hij God dan inderdaad ontmoet. Vanaf dat moment verwordt het boek in eerste instantie tot een theologische uiteenzetting in dialogen. Dat komt pas weer goed in de tweede helft van het boek als verhaal en theologie weer natuurlijk door elkaar heen gaan lopen (een prachtig voorbeeld daarvan vind ik de ontmoeting met zijn vader). En door het hele boek heen kon ik een glimlach af en toe niet onderdrukken (bijvoorbeeld als hij gewoontegetrouw zijn ogen sluit en zijn handen vouwt om te bidden voor het eten en Papa, Jezus en Soraya hem gniffelend onderbreken).

Uiteindelijk is het dat dan toch wel: een aanrader. Theologisch/filosofisch gezien ben ik het niet altijd met Young eens (in latere blogs hoop ik daar nog op terug te komen), maar het verhaal blijft boeien en trekken. Je herkent jezelf in Mack. Het verhaal heb je nooit durven dromen of doordenken. Ik moet er ook niet aan denken om subject te zijn in een verhaal dat ook maar een klein beetje lijkt op het verhaal van Mack. Dat wil ik niet. Zover durf ik niet te denken. Wat zou ik zelf doen op zo’n moment? Zou ik dat volhouden? Zou ik Jo-Anne betrekken in dit verhaal (waarom doet Mack dat niet)? Zou ik openstaan voor de lessen die God me op dat moment te leren zou hebben?

Young heeft me aan het denken gezet: over m’n eigen veilige leventje, de keuzes die ik daarin maak, de risico’s die ik ongemerkt en ongewild loop, maar ook over de verhouding in m’n eigen huwelijk en in vriendschappen en welke rol ik daarin speel. Ik heb me voorgenomen om de komende blogs aan dit boek te wijden en dieper in te gaan op wat ik ervan heb geleerd of waarin ik van mening verschil met Young en waarom.

P.S. ‘The Shack’ is als ‘De uitnodiging’ vertaald in het Nederlands. Je Engelse taal(on)vaardigheid hoeft je dus niet te hinderen om dit prachtige boek toch te kunnen lezen.