Wolfgang Becker – Good Bye Lenin!

Alles bij elkaar is het allemaal een beetje triest natuurlijk. Vanaf het begin wordt je al op het verkeerde been gezet. Je gaat ervan uit dat Vati moeder en kinderen op een schandalige manier in de steek gelaten heeft. Maar als je Vati uiteindelijk voor het eerst ziet, kun je jezelf daar niet zo heel veel bij voorstellen. En dan die hele geschiedenis van Mutti und Sohn. Tenminste: dat zou de natuurlijke volgorde toch wel zo’n beetje moeten zijn. Want: meestal houden ouders meer van hun kinderen dan andersom. Rosenstock-Huessy voegde daar haarfijn aan toe: en dat is maar gelukkig ook. In deze film lijkt zomaar sprake van Sohn und Mutti. Dat klinkt niet. Dat hoort niet. Een zoon hoort niet meer van zijn moeder te houden dan andersom. Een zoon hoort zijn moeder niet in bescherming te nemen. In deze film neemt dat groteske, soms komische proporties aan die de film vermakelijk maken om naar te kijken. Maar diep in je hart denk je toch: gelukkig hielden mijn ouders (toen ik nog klein was) meer van mij dan ik nu van hen houdt. Stel je voor…