Column – Over een afspraak met God…

Watchman Nee vertelt ons het verhaal dat hij zijn dag altijd begon met “goedemorgen, Heilige Geest”. Ik weet nog dat me dat verbaasde. Zo alledaags kun je toch geen gesprek aangaan met God? Met de ogen gesloten en de handen gevouwen had ik me altijd iets heel anders voorgesteld bij een gebed. Dat je bidden ook als spreken – in vraag en antwoord – met God zou kunnen zien, had ik nooit beseft.

Die ochtendgroet van Watchman Nee herinnerde ik me, toen mijn oog laatst viel op een tweet van een jonge vrouw: “ik ben onderweg voor een date met God op het strand”. Een uur later – de afspraak was blijkbaar voorbij – liet zij de wereld weten dat “God haar veel wijsheid had gegeven”. Prachtig, dacht ik nu bij mezelf, want de persoonlijke relatie die God met mij is aangegaan, gunde ik die jonge vrouw van die tweets natuurlijk ook!

Ik heb al jaren regelmatig een afspraak met God. Toch hield Wm Paul Young mij met De uitnodiging een confronterende spiegel voor. Ergens in dat boek heeft Mack een maaltijd met Papa, Jezus en Sarayu – een onnavolgbare metafoor voor de drie-enige God. Hij zit N.B. met God aan tafel, sluit zijn ogen om “uit gewoonte” te bidden, maar beseft plotseling dat hij met Hem aan tafel zit. Verward kijkt hij op: “en ziet hen alle drie met een brede glimlach naar hem kijken”. Ik weet niet wat u van De uitnodiging vindt, maar dit verhaal heeft mijn ogen heropend voor een nare persoonlijke eigenschap. Ik laat God soms tijdens ‘mijn’ stille tijd uit gewoonte uit mijn leven verdwijnen. Gelukkig denkt God daar anders over, grijpt Hij mij telkens weer bij de hand en leidt Hij mij op de goede weg.