Blogs

In een notendo(o)p

Ouweneel heeft mij met zijn 'Sta op, laat je dopen' eindelijk over de streep getrokken: overdoop hoeft niet, zolang het mijn overtuiging niet is. Toch heb ik mijn beeld van de kinderdoop bijgesteld en is daaruit een belangrijk element verdwenen: verbond en doop hebben niet zo heel veel met elkaar te maken. De theologische argumentatie daarvoor is flinterdun en nauwelijks op bijbelse gronden gebaseerd. Ontdaan van die derde pijler (het verbond) blijft er na een herziening van de betekenis van het symbool niet zo heel veel onderscheid tussen kinder- en geloofsdoop. And that's it. Geloof het of niet!

Uit de oude doos

In 1993 las ik 'De God van de filosofen en de God van Pascal' voor het eerst. Het rukte mijn denkende wereldje uit z'n voegen. Ik hoopte eindelijk afscheid van God te kunnen nemen, maar De Boer zette me op een ander spoor (zoals Levinas en Kierkegaard dat destijd ook deden). God is niet uitgediend. Hij leeft en breekt in in mijn werkelijkheid. Hij roept mij ter verantwoording. Hij vraagt me te hopen, te verlangen en mee te lijden. Hij verdwijnt als we maar blijven vragen of hij past in mijn denken; want dat past hij niet. Door De Boer vertel ik vandaag nog steeds mijn kleine verhaal; telkens anders; maar in vertrouwen dat God het goed zal maken!

Hævnen – Hemel, genade of wraak?

Met 'Hævnen'/'In a Better World' heeft Susanne Bier wat mij betreft een sterke film afgeleverd. In de film gaat het over tienerjongens, over scheiding en pesten, over dood en wraak, maar ook over genade en het goede voorbeeld geven; en in de marge over discriminatie. Dat lijkt een hele hoop thematiek. Is dat niet te zwaar voor 1 film? Niet voor deze krachtige film, deze mooie spelers en deze kundige regisseur. Een Oscar was terecht geweest, maar een nominatie zegt al meer dan woorden kunnen zeggen...

De grote verwarring

De witte revolutie heeft 'Twee broers en een meisje met geel haar' van Gert-Jan Segers ondertussen ingehaald. Dat gebeurt vaker met fictie en in dit geval geeft het nog meer kleur en actualiteit aan de mensen die voorbijkomen in dit boek. Eigenlijk draait hem om de grote verwarring die al jaren gaande was in Egypte. Die verwarring ontploft, als 9/11 plaatsvindt. Segers kon het als geen andere Nederlander vanuit zijn woonplek in Caïro volgen en heeft dit gebeuren verwerkt tot een mooie roman die inzicht geeft in de cultuur aldaar.

Dieren eten

Ik heb Foer's 'Dieren eten' gelezen en ik ben om: ik investeer niet meer in de bio-industrie. En ergens ver weg gestopt begin ik zelfs sympathie te krijgen voor Partij van de Dieren (waar ik om andere redenen niet snel lid van zal worden, maar dat geheel terzijde). Ik eet bijna geen dieren meer. Ik heb het niet nodig, het is slecht voor me, voor mijn vlees worden dieren levenslang gemarteld en de bio-industrie helpt de wereld voor onze (kinds)kinderen (erger nog dan onze mobiliteit) naar z'n grootje. Geef mij maar eens een goede reden, waarom ik nog vlees zou moeten eten!

Thuis is niet alles, maar wel veel

'Thuis' van Marilynne Robinson is een prachtig boek over schuld, boete en (on-)geloof. De relatie tussen papa voor de één, meneer voor de ander, zijn zoon Jack en zijn dochter Glory komt in de loop van het boek als een zenuw open te liggen. En je voelt de pijn en het verdriet; niet alleen van de vader, maar ook van zijn dochter en vooral van zijn in zonde gevallen zoon. Prachtig! Dat ene woord zegt genoeg over dit boek.

Column – Ik weet het ook even niet meer

Twintig jaar geleden schreef ik een artikel over kernenergie: niet doen! Vandaag voelt het niet goed dat ik mijn gelijk van destijds in de foto's en verhalen uit Japan bevestigd zie. Maar als wetenschappers het ook niet meer blijken te weten (terwijl zij er toch echt de ontwerpers van zijn), wat weet ik dan eigenlijk? Heb ik dan eigenlijk wel gelijk. Eigenlijk weet ik het even ook niet meer. Toch maar gewoon keuzes maken... Hoe onzeker de informatie ook mag zijn, waarop ik die keuzes baseer. Verbeter de wereld en begin bij jezelf.

De afgedwongen onschuld van Michael Haneke

'Das weisse Band' van Michael Haneke is een indringende film die in verstilde, maar o zo sprekende beelden (en geluid) laat zien hoe de verschillende groepen in een dorp ergens in Duitsland zich ten opzichte van elkaar verhielden. Killing.

Hoe intens geluk en fysieke uitputting samen kunnen gaan

Wandelend langs de boorden van de Mosel in Duitsland ontdekte ik een aantal dingen voor mezelf; soms confronterend; soms comfortabel en herkenbaar.

1 15 16 17 18 19 29