Newsboys in Schiphol Rijk (18 november 2010)
18 november 2010 gaven Newsboys een teleurstellend concert in Schiphol Rijk. Na Tate is Newsboys Newsboys niet meer en bij een volgend concert zul je me dus niet snel meer aantreffen.
Blogs
Column – Over een afspraak met God…
Wm. P. Young hield mij een confronterende spiegel voor: is stille tijd mijn gewoonte of mijn vormgeving voor een diep geloof in God? God weet het wel...
Lijden en pijn – Van de Beek over Israël
Dr. A. van de Beek schreeft met zijn 'Te veel gevraagd? Israël in het christelijk denken' opnieuw een prikkelend en uitdagend boek. Het gaat over de relatie tussen Israël en de christenen. In hun geschiedenis hebben lijden, pijn en antisemitisme (shame be on us) een steeds terugkerende impact gehad; vooral voor het door God uitgekozen volk Israël. Van de Beek geeft met zijn verhaal te denken; zoals altijd.
Wandeling – Langs Armando’s ladder
Afgelopen maandag wandelde ik langs de ladder van Armando; een Trouw Natuurtocht in de buurt van Amersfoort. De ladder maakte indruk en bij de overblijfselen van Kamp Amersfoort dacht ik na over de lessen die we uit de geschiedenis van WOII kunnen leren. Of vergeten we graag wat toen gebeurde en zetten we ons daardoor wagenwijd open voor de herhaling van toen? Na Kamp Amersfoort liep ik langs het Van Lodenstein College dat minder aangename herinneringen opriep aan het zwarte-kousen-wereldje waarin ik opgroeide. Oh ja... Maar na deze eerste indrukwekkende stapjes genoot ik van een lange wandeling door de bossen in de buurt van Amersfoort, Soest en Austerlitz. Halverwege die wandeling kwam het eerste intense geluksmoment bij een ondergaande zon. Een paar uur later volgde een tweede geluksmoment toen de maan opkwam. God, wat was ik U gisteren, wat ben ik U vandaag nog steeds dankbaar!
André Téchiné – La Fille du RER
André Téchiné maakte met "La fille du RER" een prachtige en ingetogen film. De film bracht me opnieuw in aanraking met het mechanisme van de zondebok van René Girard. La fille du RER vertelt een onwaar verhaal dat kritiekloos wordt geloofd. Ook de voormalige jongens uit de Rooms Katholieke internaten worden geloofd (en waarschijnlijk hebben we er gelijk in om hen te geloven), maar wie controleert hun verhalen? In een rechtstaat wordt een aangeklaagde pas schuldig bevonden, als een rechter het "schuldig!" heeft uitgesproken. Geert Wilders c.s. negeren deze fundamentele kernwaarde van onze rechtstaat en zaaien angst voor de islam. In de geschiedenis is islamfobie vaak opgevolgd door antisemitisme. Hoe ver staan we daar in Nederland vandaag nog vanaf?
Lijden – Een kwestie van leiden of geleid worden
In verband met het XII-de lustrum van het dispuut Johannes Calvijn uitgaande van de C.S.F.R. in Delft verscheen een lustrumbundel met de titel 'De onrechtvaardige God'. Daarin schreef ik een artikel over de antwoorden die een individu kan geven, als onrechtvaardigheid en lijden hem treffen: "Lijden, een kwestie van leiden of geleid worden". Aan de hand van Ricoeur en Girard kwam ik aan het einde van mijn betoog tot de conclusie dat het vasthouden aan slachtofferschap geweld in stand houdt. In deze blog licht ik dat standpunt verder toe en plaats mezelf daarmee in de joodse en reformatorische traditie van het 'God spreekt en ik hoor'. Dat is het leidmotief van mijn leven.
Column – Over beïnvloeden gesproken
Een column over beïnvloeding - Door inzicht in invloed lukt het me aardig om de regie in eigen handen te houden. Maar soms heeft die beïnvloeding ook negatieve kanten, want waar ligt de grens tussen integere beïnvloeding en het halen van m'n eigen gelijk?
Wandeling – De mooiste erven van de Vijfheerenlanden
Afgelopen maandag liep ik een tocht van Leerdam via Schoonrewoerd en Hei- en Boeicop terug via de Middelkoop terug naar Leerdam, Ik las Harry Mulisch (De diamant), Henry Nouwen (De thuiskomst) en Willem Jan Otten (Onze lieve vrouwe van de schemering). Ik luisterde naar Neal Morse, Lea, The Violet Burning, Bluetree en Reilly. Ondanks de regen genoot ik ervan om er even uit te zijn en fysiek te voelen dat ik leefde. Ondanks het beton, de auto's, het anachronisme en de lelijke bouwsels die ik onderweg tegenkwam, waande ik me somtijds in een land dat zich honderd jaar geleden reeds ontwikkelde. Een aanrader dus; wel met mooi weer.
René Girard – De zondebok
Mombakkes van Do van Ranst bracht me - fietsend onderweg van werk naar thuis - op het zondebokmechanisme van René Girard. Vader, moeder en Frank van 15 houden met hun eigen verhalen over de mishandeling het geweld in stand. Vader creëert dat verhaal. Moeder trapt er in dit geval in en zelfs Frank legitimeert met zijn verhaal dat zijn vader hem mishandelt. Wat vertelt dat over jou en mij? Welk verhaal creëer ik om mijn zondebok onder controle te houden? Ik weet het niet, maar ik hoop hartgrondig dat iemand het lef heeft om het me te vertellen; en dat ik daarnaar luister.
Mailinglist
Ontvang deze blog in je mailbox
Laatste reacties