Voor je er erg in hebt zit je midden in the Belgische film 'The Broken Circle Breakdown' over een zoekende spiritueel (Elise) en een evolutionaire atheïst (Didier); tot hun dochter kanker krijgt. Dan blijk je jezelf samen met hen midden in een bodemloos moeras te bevinden.
Gustave Doré - The Child Moses on the Nile, Public domain, via Wikimedia Commons Net zat ik nog in de zon en voelde ik me een gezegend mens. Vanmorgen sprak ik in mijn thuisgemeente Evangeliegemeente Morgenstond over Psalm 10 en kwam de tekening van Gustave Doré, 'Het kind Mozes op de Nijl', voorbij. Vanmiddag zat ik […]
Paulo Coelho - De alchemist Prachtig verhaal van futloze schrijver Het heeft wel wat weg van A.F.Th. van der Heijden; die geniaal kan schrijven, maar bij tijden prullen produceert. Bij Paulo Coelho is dat overigens nog erger. Na 'De alchemist' heb ik nog een paar keer geprobeerd boeken van hem te lezen en het was van […]
Hij kan zo geniaal schrijven; A.F.Th. van der Heijden. Gelukkig is het met 'De ochtendgave' niet zo erg als met 'Drijfzand koloniseren' of 'De liefdesbaby', maar ik heb beter gelezen van A.F.Th. Van mij mag het weer terug naar het niveau van 'Schervengericht'.
Ik hoef niet pessimistisch (vanuit wat voor ogen is) of idealistisch (afgezien van ellende) af te zien. Ik mag hoopvol realistisch leven vanuit de Psalmen, God m'n gevoelens tonen en mijn verlangen aan hem belijden; las ik in 'Deeper Places' van Matthew Jacoby.
Ik hou van de muziek van Neal Morse, maar boven alles hou ik van Neal Morse zelf; als mens en als kind van God. En natuurlijk hou ik van de God waarover Neal Morse zingt en schrijft in 'Testimony' (het boek en de platen).
In 1979 schreef Elie Wiesel het toneelstuk 'The Trial of God'. Qua structuur lijkt de film 'God on Trial' van later datum heel erg op dat toneelstuk. Elie Wiesel laat je na lezing van zijn toneelstuk in verwarring achter, maar ook 'God on Trial' kruipt je onder de huid en laat je niet meer los. Kortom (naast andere films over de kampen): 'The Trial of God' en 'God on Trial' confronteren je met vragen die je niet kunt beantwoorden. En dat laat je ontredderd achter.
Er wordt wat afgeknoeid in het Haagse; leerde ik van Victor ten Hove in zijn 'Ongeschreven wetten'. En daar blijk je knap ontevreden van te worden. Dat gaf me inzicht in de Haagse kliek, maar leerde me ook hoe ik zelf omga met ongeluksgevoel.
Over de schouder van Saul keek ik begin deze week in de film 'Son of Saul' mee in de hel die Auschwitz heet. Ik kan niet onder woorden brengen wat ik daar precies heb gezien. Het blijft onzegbaar vreselijk wat daar is gebeurd.
Ontvang deze blog in je mailbox
Laatste reacties