Na de blessure van het jaar ervoor had ik mijn Camino wat defensiever gepland. Met een rustdag in Chartres (waar ik mooie herinneringen aan bewaarde) was ik weer een week onderweg en liet ik het eenzame Noorden van Frankrijk definitief achter me:
Via Rotterdam naar Parijs, Bonnière-sur-Seine en Freneuse
Ik mag weer onderweg langs mijn #Camino; deze keer van Bonnières-sur-Seine (ten Westen van Parijs) naar Châteaudun. Nu voelt dat nog #spannend, maar ik hoop herboren en tot in mijn haarvaten #ontspannen terug te komen. Ik verlang hier al maanden naar en nu is het zover…
Zelfs in Parijs staat mijn eindbestemming al aangegeven: Rue de Châteaudun. Nog wel 180 km te gaan voordat ik hier weer terug ben, maar tegen die tijd zal dat voelen als een peuleschil…
Van Freneuse naar Anet
Terug bij de Seine in Bonnières-sur-Seine, waar ik vorig jaar onder hoge tijdsdruk mijn 5de etappe voltooide. Nu in alle rust (het is tenslotte een rustdag) onderweg naar Anet.
Het is klimmen en dalen (lees: zwaar), maar: I love it!
Ik zie al ver van tevoren waar ik heen moet. Was het in mijn korte leven allemaal ook maar zo duidelijk…
Ik ben over de helft, maar het is hard werken. Ik geniet wel heel erg van de oneindige vergezichten.
Het is goed toeven in de bewoonde wereld met een bakker die op zondag maar tot 19:00u open is. Van de nood een deugd gemaakt en net lekker 2 quiches tonijn tomaat op. Nu nog als toetje lekker genieten van een Flan Nature en weer verder. Nog krap een uur te gaan.
