Hoe (on-)tevreden zijn docenten eigenlijk over de hogeschool?
Deze blog werd op 14 december 2018 gepubliceerd op H|Nieuws, een site van De Haagse Hogeschool
Ze zouden eens een HDE moeten doen: een Haagse Docenten Enquête. Ik kan natuurlijk niet spreken voor al mijn collega’s, maar ik vermoed dat zo’n HDE wel eens slechter uit zou kunnen pakken dan de veel besproken NSE (zoals in interviews met Leonard Geluk en Sandra van Steenvelt). De (on)tevredenheid over het onderwijs zou geen rol meer spelen in een HDE. De (on)tevredenheid over ondersteunende processen zou dus veel meer op de voorgrond treden; is mijn verwachting.
Ik geef hieronder wat voorbeelden van negatieve ervaringen. Die voorbeelden zou je natuurlijk als niet relevant of niet representatief voor de gemiddelde werkelijkheid terzijde kunnen schuiven. Om dat voor te zijn, wil ik vooraf benadrukken dat ik maar één fundamenteel – en dus niet onbelangrijk – onderscheid zie tussen een docent en mijn collega bij een ondersteunende dienst (het CvB daarin uitdrukkelijk meegenomen): dat docenten academische vrijheid genieten en mijn andere collega’s niet. Zo is dat bij wet vastgelegd (zie mijn eerdere blog over dat onderwerp). De verhouding tussen collega’s heeft zich – is mijn mening – binnen dat kader te bewegen. Soms leidt dat tot een mooie samenwerking, maar op andere momenten voel ik me frustrerend gehinderd in mijn academische vrijheid.
Omdat ik zelf bij de TU Delft bij HR en ICT werkte, voel ik me vaak solidair met mijn collega’s bij de ondersteunende diensten. Maar soms wordt dat gevoel ineens weggevaagd. Afgelopen week was er zo’n moment; toen ik het HDMI-mannetje van het nieuwe mediazuiltje in de collegezaal probeerde aan te sluiten op het Display-vrouwtje van mijn laptop. Dat paste natuurlijk niet! Gelukkig zaten er studenten tegenover me die ernaar verlangden om aan het werk te gaan. Maar anders… was ik ontploft. Die zuiltjes zijn daar neergezet door dezelfde afdeling die mijn laptop heeft geselecteerd; Nota Bene! Met mijn academische vrijheid heeft dat overigens weinig van doen. Je zou het hoogstens procedurele dommigheid kunnen noemen.
Dat is in het volgende voorbeeld anders. Wij wilden – om toetsen objectiever na te kunnen kijken – graag gebruik gaan maken van een tool. We spraken met een enthousiaste collega. Je merkte het aan alles: hij wilde heel graag met ons samenwerken en ‘zijn’ Remindo leek precies te kunnen wat wij graag wilden. Hij moest het alleen nog overleggen met zijn collega’s: voorlopig geen probleem. Dat probleem was er natuurlijk wel: om gebruik te kunnen maken van Remindo moest de aanpak passen binnen een procedure. Daar valt normaal gesproken best iets van te maken; dachten we. Maar we hadden gerekend buiten Kafka: die procedure stond nog niet op papier. Deadlock noemen wij ICT-ers dat.
Ik kan net zoveel voorbeelden opsommen van collega’s – bij dezelfde afdelingen – die wel rekening houden met mijn academische vrijheid en die nog niet bekneld zijn geraakt tussen de procedures die hun werk onmogelijk maken. Het is heerlijk om dan op gelijkwaardige voet met deze collega’s samen te kunnen werken; of dat nu om technische hulpmiddelen of om team building gaat. Mijn punt is dan ook niet dat het allemaal slecht is.
Mijn punt is wel dat ik me te vaak academisch bekneld voel bij De Haagse Hogeschool. Stop met die procedures en geef mijn collega’s de ruimte om innoverend met mij samen te kunnen werken. Dat zou in de volgende NSE zomaar positiever uit kunnen pakken voor De hele Haagse.
Vorig bericht
Volgend bericht
Misschien dat de ‘We Hear You’-campagne verder kan reiken dan alleen richting studenten? Oog en oor voor studenten is prima en nodig, maar oog en oor voor docenten is net zo noodzakelijk en lijkt door deze specifiek op studenten gerichte campagne nog verder uit het beeld te raken.
Can you hear me?
Klinkt als een goed idee, Mari-Jose. Ik hoor je wel, maar of de mensen waar je mee samen wilt werken je ook horen: dat weet ik dus niet zo heel zeker meer.
Misschien dat vlak voordat het Kompas weer wordt uitgezet ook een dergelijke campagne voor docenten komt?
Nog zo’n goed idee, @Rachel. Ik hoop dat verantwoordelijken voor ‘We Hear You’ meelezen…
Mooi artikel Karel. Ik zie veel collega’s met mooie ideeën uiteindelijk in een doolhof van procedures terecht komen. Daardoor worden mooie dingen niet uitgevoerd. En nog erger: daardoor raken sommigen uitgeblust door alle weerstand om het onderwijs nota bene beter en mooier te maken.
Ik kan me niet voorstellen dat dit in het belang is van De Haagse. Tenminste: ik denk/hoop dat niemand er belang bij heeft dat mensen uitgeblust raken (wat inderdaad zomaar het gevolg kan zijn van blijvend vastlopen in procedures). Waarom die situatie dan toch blijft bestaan (en soms denk ik wel eens: waarom die situatie de afgelopen jaren zelfs verergert)? Ik weet het niet. Daar kan toch niemand belang bij hebben?
Je punt in je laatste alinea spreekt mij zeer aan. Onze academische vrijheid is steeds meer onder druk komen te staan door teveel topdown beleid, de 4-lagenstructuur met bijbehorende baasjescultuur, het centraal stellen van de student in plaats van de docent en de kwaliteit van het onderwijs, een te prominente rol van de dienst onderwijs en de vele regels die aan de docent en het dagelijkse onderwijs worden opgedrongen. Het zal met onze school zeker beter gaan als de strekking van academische vrijheid meer als fundamenteel uitgangspunt wordt gerespecteerd: http://www.onderwijsethiek.nl/wp-content/uploads/2017/01/Wat-is-academische-vrijheid-vi.pdf
Mooi essay met goede en bruikbare voorbeelden. Die was ik in mijn zoektocht over dit onderwerp nog niet tegengekomen. Dank je Wim.