Tony Richardson – The Loneliness of the Long Distance Runner (1962)

Toen ik de film startte en de oude beelden voorbij zag spoelen, vroeg ik me heel even af of ik me niet met iets op had laten schepen, waar ik eigenlijk niet op zat te wachten. Pascal Mercier verwijst in zijn ‘Lea’ (zie mijn blog over dit boek) veelvuldig naar deze film; eigenlijk nauwelijks naar het verhaal daarin, maar vooral naar de gezichtsuitdrukking van Tom Courtenay (naam van de hoofdacteur, niet eens van zijn rol).

Ondanks de traagheid van 1962 (de beelden waren toen nog lang niet zo gelikt als de beelden die we nu kennen) keek ik echter naar een film die meer dan onderhoudend was. Ondanks de gebrekkige technieken van destijds leer je in deze film wel een mens kennen en neem je en passant een tijdsbeeld mee dat je verbaast. Tom Courtenay speelt Colin Smith die wordt opgesloten in een jeugdinrichting. Directeur van deze instelling ziet een ‘Long Distance Runner’ in hem en spiegelt hem de Olympische Spelen voor. Tijdens de ‘lonely’ uren die hij rennend doorbrengt in de film leren we hem langzaam kennen en worden we voorbereid op de verbazende ontknoping van de film (die je zonder karakter en voorgeschiedenis van Colin te kennen niet zou begrijpen).

Eén tip: als je van plan bent om ‘Lea’ te lezen en je wilt ook graag deze film zien, kijk dan eerst de film en lees dan pas het boek. Het maakt het boek leuker en je kent nog niet het einde van het boek.